Under the blue moon ซ่อนรักใต้เงาจันทร์

กลิ่นอายฝนและความชื้นถูกนำพามาพร้อมกับสายลม หมู่เมฆสีเข้มจับตัวกันเป็นก้อนหนาลอยเอื่อยเข้าใกล้ทุกขณะมองไปก็ดูนุ่มฟูคล้ายก้อนมาร์ชเมลโล่สีขุ่นที่ลอยตัวต่ำจนคล้ายจะตกลงมา เสียงคำรามตึงตังบนท้องฟ้า บ่งบอกว่าอีกไม่นานมันจะปล่อยเม็ดฝนลงมาชะล้างยังดินแดนของมนุษย์แห่งนี้

มันเป็นวันที่แสนธรรมดาที่ทำให้เธอได้พบกับ ‘เขา’ เด็กชายผู้เป็นดั่งแสงตะวันของเธอ

หลังจากเหตุการณ์นั้น เด็กหนุ่มหุ่นเก้งก้างแต่กลับมีใบหน้าที่งดงามราวเทพบุตรวัยเยาว์ได้กลายมาเป็นเพื่อนเล่นให้กับเธอ อคิราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก รู้เพียงเขาชื่อ เบรย์เดน ซิลเลอร์ และมีครอบครัวอยู่ในดินแดนที่เธอไม่รู้จัก พวกเขาไม่ใช่ราชวงศ์ เเต่เบรย์เดนบอกกับเธอว่าหากโตขึ้นเขาจะมีปราสาทเป็นของตัวเอง และจะมารับเธอไปอยู่ด้วย 

ราวกับเรื่องที่ฟังเป็นเพียงเรื่องพร่ำเพ้อตามวัยของเด็กน้อย เด็กสาวได้แต่ขำและยิ้มให้กับความใจดีของเขา เธอไม่คาดหวังสิ่งใดกับสหายผู้นี้เท่าไหร่ เพราะเมื่อโตขึ้นเธอจะตามรอยของท่านแม่นั่นคือการเป็นนักเต้นระบำที่เก่งที่สุดมีคณะการแสดงเป็นของตัวเองและได้เดินทางไปทั่วทั้งจักรวรรดิ์เช่นเดียวกับท่านแม่ของเธอ

การได้ใช้ชีวิตร่วมกันช่วงหนึ่งมันช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนมีความสุขสำหรับอคิราจนกระทั่งเด็กผู้หญิงผู้แต่งกายราวชนชั้นสูงคนนั้นก้าวข้ามอาณาเขตที่เธอขีดไว้พาตัวเขากลับไป

              เมื่อความจริงคือพวกเขาคือคู่หมั้นกันแล้วคนที่เป็นแค่เพื่อนสนิทอย่างเธอจะเรียกร้องสิ่งใดได้?

ยิ่งทั้งคู่ยืนเคียงคู่กันก็มีออร่าบางอย่างประกายออกมา นั่นทำให้อคิรารู้ซึ้งถึงคำว่า 'ช่างเหมาะสม' 

สิ่งที่เธอทำได้จึงมีเพียงต้องแอบเก็บความรู้สึกพิเศษนั้นไว้ในใจให้ลึกที่สุด เพราะเธอไม่ต้องการที่จะเสียเพื่อนที่แสนอบอุ่นคนนี้ไป...

ตราบใดที่เขาไม่รู้ความรู้สึกของเธอ เราจะยังคงเป็นเพื่อนกันตลอดไป ใช่มั้ยนะ?

แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องแยกจาก เวลาผ่านไป 7 ปี และเธอไม่เคยได้ยินข่าวคราวของเขาอีกเลย อคิราเติบโตเป็นสตรีงามสะพรั่งที่มาพร้อมกลิ่นอายแสนยั่วยวน เธอเจิดจรัสยิ่งกว่ายามทำการแสดงต่อหน้าทุกคน จดหมายฉบับแล้วฉบับเล่าถูกส่งเชิญไม่ขาด แม้จะคิดตัดใจหลายครั้งแต่ลึกๆ เธอก็แอบหวังว่าวันหนึ่งพวกเราอาจเดินสวนกันบ้าง และดูว่าพระเจ้าก็รับฟังคำขอของเธอ คนที่เคยอยู่แต่ในความทรงจำส่วนที่ดีที่สุดปรากฏกายต่อหน้าเธอในงานเลี้ยงของพระราชวัง อคิราจำดวงตาสีครามเข้มนั่นได้ทันที

"คาร่า ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องร่ายรำให้ผู้ใดชมอีกแล้ว นอกจากข้าคนเดียว” 

ครั้งแรกที่พบหน้าเขาได้พูดคำนี้กับเธอและ'กลืนกิน'ตัวเธออย่าตะกละตะกลามทั้งคืนราวกับต้องการกักขังเธอไว้แต่เพียงผู้เดียว

‘ใต้แสงจันทร์เป็นพยาน เธอไม่มีวันหนีเขาได้พ้นอีกต่อไป’

ก่อนอื่นเลยก็ต้องขอกล่าวคำว่าสวัสดีค่ะท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ยินดีต้องรับเข้าสู่คลังแสงนิยายของไรต์นะคะเย้~~   (ยิ่งใหญ่มาก55) 

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์นำมารีไรท์ใหม่นะคะ บางท่านอาจจะพอคุ้นๆอยู่บ้าง ด้วยเนื่องจากไรท์ใช้พล็อตจากเรื่องเดิมแต่ว่าแอบมีเปลี่ยนบทไปค่อนข้างสมควร(ใหม่หมดเลยค่ะแฮะๆ ) 

อย่างไรก็ตาม ไรท์ขอฝากนิยายเรื่อง Under the blue moon ซ่อนรักใต้เงาจันทร์ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดยนามปากกา เขี้ยวเงิน ไม่อนุญาตให้มีการดัดแปลง ทำซ้ำ หรือคัดลอกบทความส่วนใดส่วนหนึ่งออกไป หากไรท์พบจะตามไปฟาดเน้นๆเลยค่ะ

แล้วพบกันนะคะ ///ด้วยรัก